5 079 kilometer. Dat is de afstand die ik aflegde met de fiets van 9 september tot en met 28 november. Vaak in droge zomerse omstandigheden, maar ook in grijs herfstweer en uiteindelijk in een koud winterlandschap. Ik heb veel gezien, vele leuke mensen ontmoet, en vooral ook veel geleerd. De relatie tussen mijn humeur en de hoeveelheid eten dat ik naar binnen heb gespeeld kan ik ondertussen ook in een grafiek gieten. En ondanks de ervaring die ik al had met het fietsen van lange afstanden, heb ik mij toch af en toe laten vangen en mezelf vervloekt. Gelukkig was er een positieve evolutie merkbaar doorheen mijn fietsreis en heb de ik de laatste weken weinig honger momentjes gekend.
Helaas was de zon tijdens mijn laatste negen fietsdagen amper van de partij. Ondanks het vochtige, mistig grijze, sneeuw- en soms regenweer, heb ik er echt van genoten. Goede warme kledij heeft hier enorm toe bijgedragen. Binnen slapen was een heel goede beslissing. Naast het onmisbare dagelijks drogen van mijn kledij gaf de goede nachtrust en een lekkere maaltijd mij de broodnodige energie om mezelf overdag gaande en warm te houden. Maar bovenal ben ik weer vele leuke ontmoetingen en interessante gesprekken rijker. Wie had ooit gedacht dat ik in Hradec Králové pinten zou gaan pakken met twee Tsjechen tot na middernacht, of porto zou drinken tijdens een kaartspel in Polen? Bij elke Warmshowers gastheer/vrouw ben ik echt meer dan super ontvangen. Wat een leuke ervaring!
De laatste dagen brachten mij nog in drie landen. In Polen belandde ik nog af en toe op wegen waar ze enkele vrachtwagens Zilvermeer-zand leken gedropt te hebben, maar ik ontdekte dat er ook goede wegen en fietspaden te vinden zijn. Ik kreeg te maken met de eerste sneeuwval en ik zocht naar de Sudeten bergen maar door het mistige weer leken deze van de aardbol verdwenen. Opnieuw vele gedenktekens/kruisjes voor overleden verkeersslachtoffers aan de kant van de wegen in Polen en Tsjechië. Geen wonder als je ziet dat alle bestuurders hier zo snel rijden als het verkeer en het wegdek toelaten. Tsjechië was weer zijn grijze, mistige en regenachtige zelve, zoals ik op mijn allereerste dag daar had ervaren. Nu enkel iets frisser en natter. Ik ontdekte één van de enige vlakke delen van het land, maar als je ooit naar Tsjechië wil komen fietsen, onthoud dan dat het meestal geen meter vlak is. Een groot voordeel aan het land is dat op zondag alle supermarkten gewoonweg de hele dag open zijn. Een enorm contrast met het omliggende zeer katholieke Polen en Oostenrijk waar je, wanneer je even vergeet welke dag het is, – en dat durft tijdens een lange fietsreis wel eens gebeuren – voor een onaangename hongerige verrassing kan komen te staan.
Eens in Oostenrijk werd ik opnieuw geconfronteerd met veel regen, koude maar ook wondermooie winterlandschappen en enkele ongelofelijke gebeurtenissen. Tijdens mijn voorlaatste avond onderweg verbleef ik bij Felix en Claudia, een geweldig Oostenrijks koppel, waarvan alle 5 kinderen het huis al uit waren, en waardoor ze dus enorm veel plaats hadden voor fietsende gasten. Daar ontmoette ik Sam en Saoirse (nog altijd niet duidelijk voor mij hoe ik dit goed uitspreek), een Engels-Schots koppel, vertrokken in Frankrijk begin september, en met de fiets ook door Europa aan het rondtrekken om volgend jaar hun weg richting Azië verder te zetten. Maar bovendien, op weg naar Lunz am See, om daar de winter door te brengen…! Zeer onwaarschijnlijk. Ondertussen vierde ik al samen met hen mijn verjaardag met enkele große Biere en Schnapps en ik ga hen zeker nog enkele bezoekjes brengen op de alm, 5 kilometer van hier. Tijdens mijn voorlaatste fietsdag stopte een geïnteresseerde autobestuurder, gewoonweg om een praatje met mij te maken en naast de Donau werd ik (denk ik) gezegend door een oudere Oostenrijker die toevallig passeerde. Bizarre gebeurtenis, maar met een zegening mijn weg verder zetten voelde zeker niet slecht aan. Oostenrijk, een land naar mijn hart.
Nog kort even iets over Duitsland. In sommige delen van het land wordt daar statiegeld geheven op plastic flessen en blikjes: 25 cent per fles of blikje! Goed idee, maar minder praktisch voor de reizende fietser (of fietsende reiziger?). Mijn drank uit de supermarkt werd plots dubbel zo duur, aangezien ik niet van plan was om lege plastic flessen te vervoeren. Statiegeld heffen leek mij een goed idee, maar helaas blijkt het Duitse systeem verre van optimaal te zijn. In de meeste gevallen moeten de flessen terug naar het filiaal waar ze vandaan kwamen. Het resultaat is dat je appartementen ziet vol lege plastic flessen, waarvan gezocht moet worden naar de herkomst.
Nu is het even wennen aan het niet nomadische leven in Gasthof zur Paula in Lunz am See. Mijn hele kinderfotoboek is een opeenstapeling van foto’s op deze plaats en met deze mensen. Na al die jaren is er nog niet veel veranderd op deze plek vol herinneringen. De mensen zijn, net als ik, wat ouder geworden, enkele renovaties aan het hotel zijn doorgevoerd, maar de gezellige, supervriendelijke en relaxte sfeer hangt hier nog steeds. Ik kom hier niks te kort en mijn job bestaat momenteel voornamelijk uit wandelen en spelen met de hond Kamilo (mijn nieuwe beste vriend), af en toe achter de bar staan en afwassen. Een ideale locatie om wat wintervet bij te kweken tijdens de koude en donkere dagen.
Voor mijn fiets was het ook tijd voor een winterpauze. Met momenten kraakte en piepte hij zo hard dat een heel Tsjechisch dorp, wat gemiddeld 10 mensen en 5 honden waren, opgeschrikt werd. Op een bepaald moment heb ik zelfs met muziek in mijn oren moeten rijden om het nog wat aangenaam te houden. Bizar genoeg was hij dan soms weer geruisloos de volgende dag. Olie heeft hij ook al verloren onderweg. Een groot onderhoud lijkt dus dringend nodig voor de Tractor. Gelukkig komt mijn vaste mecanicien, die zich sinds kort ook heeft omgedoopt tot mijn schoonbroer, mij bezoeken tijdens de kerstperiode. Door hem onder handen genomen, zal hij zeker klaar zijn voor de lange tocht van 20 000 km volgend jaar.
Aan het Neocutigenol verhaal wordt ook nog een laatste hoofdstuk toegevoegd dit jaar. Het goede nieuws is dat ik het, dankzij een vroeg verjaardagscadeau van Laura (een goeie nieuwe koersbroek, om alle gekke gedachten de wereld uit te helpen), niet echt meer nodig heb gehad. Het slechte nieuws is dat de tube zalf in mijn toiletzak geperforeerd werd en dus de vettige zalf uitgesmeerd werd over de volledige inhoud. Niet zo makkelijk op te kuisen! Niets is 100% veilig in de fietstassen. Ook mijn tube Isostar sportdrank tabletten ‘ontplofte’, waardoor alles onder een wit poeder met appelsiengeur bedekt werd. Ook niet al te makkelijk om op te kuisen.
Hieronder de statistieken van mijn Europa ritje.
|
Aantal reisdagen |
81 |
| Aantal fietsdagen | 54 |
| Aantal rustdagen | 27 |
| Aantal km afgelegd | 5 079 |
| Gemiddelde afstand per fietsdag (km) | 94,1 |
| Aantal hoogtemeters (hm) overwonnen | 44 628 |
| Gemiddeld aantal hm per dag | 826 |
| Aantal uren op de fiets | 286u 44min |
| Gemiddeld aantal uren op de fiets per dag | 5u 18min |
| Gemiddelde snelheid (km/u) | 17,7 |
| Gemiddelde hartslag (bpm) | 112 |
| Gemiddelde temperatuur (°C) | 13 |
| Langste rit | Cremona – Bologna (191km; 8u 16min) |
Vooraf had ik niet verwacht meer binnen te slapen dan in mijn tent. Maar door de laatste week en een citytripje Praag en Berlijn was dit toch het geval. Vaak was het ook geen overbodige luxe en maakte dit het fietsen ook veel aangenamer. Van het aantal grensovergangen sta ik zelf versteld en het toont weer aan hoe klein Europa eigenlijk is.
| Aantal nachten in tent | 32 |
| Aantal nachten binnen | 49 |
| Aantal landen | 9 |
| Aantal grensovergangen | 15 |
| Aantal nachten per land | |
| Nederland | 1 |
| Duitsland | 25 |
| Frankrijk | 1 |
| Zwitserland | 5 |
| Oostenrijk | 13 |
| Italië | 16 |
| Tsjechië | 11 |
| Polen | 8 |
Dit was mijn laatste blogpost voor 2018. Volgend jaar zullen er nog heel veel volgen. Hopelijk blijven jullie mij dan ook volgen tijdens mijn avontuur! Geniet van de feestdagen en alvast de beste wensen voor het nieuwe jaar! Als jullie wat genoten hebben van mijn verhalen of gewoon hebben genoten van enkele mooie foto’s, vergeet dan zeker niet het goede doel nog te steunen! Dit kan nog enkele weken. Alvast bedankt und bis bald!
Aankomst in Lunz am See (28/11).
Nacho on a bike 