Vanochtend ben ik wakker geworden naast een snurkende Duitser. Wat anders dan de fluitende vogels, kabbelende riviertjes, een dolgedraaid hertje, blatende schapen of de Duitse boer die plots met zijn jeep voor mijn tent stond (“Guten Morgen, wo fährst du hin?” – “Kaiserslautern” – “Oh das ist noch weit!”) de voorbije week. Maar na enkele dagen ‘on the road’ is het al heel aangenaam om een paar nachten niet op een matje te slapen en te kunnen rusten in alle comfort. Hoewel het al terug begint te kriebelen om in dit mooie zomerweer doorheen het Paltserwoud en het Zwarte Woud te gaan fietsen!
Donderdagavond laat kwam ik na een stevige rit aan bij vrienden in Kaiserslautern. Hier kom ik terug op krachten met de hulp van één of meerdere Duitse biertjes om zondag mijn tocht verder te zetten richting volgende stop: Bern! In Kaiserslautern is trouwens niet veel te zien. Tenzij je een enorme liefde hebt voor Japanse tuinen, moet je hier niet zijn. De omgeving van de stad is trouwens wel schitterend: groen, groener, groenst!
Relaxen op zaterdag in de mooie groene omgeving van Kaiserslautern. Met op de achtergrond een Duits-Russisch vrijgezellenfeest, inclusief vrijgezel in Borat pak.
Enorm veel tijd om na te denken op de fiets heb ik. Waar ga ik eten kopen, waar ga ik slapen, wat schrijf ik in mijn blog, wat kan ik uit mijn bagage halen, …? Zoveel goede ideeën in mijn hoofd om hier neer te schrijven terwijl ik op mijn fiets zit of op mijn matje in slaap lig te dommelen. Uiteraard zijn die ideeën dan weer verdwenen wanneer ik echt aan het schrijven ga. Nog veel te leren als beginnend blogger: Schrijf iets neer als het in je hoofd zit.
Een korte ode aan vriendschap was één van de ideeën. De laatste weken voor mijn vertrek heb ik heel veel vrienden en familie nog gezien. Hier heb ik echt van genoten en het afscheid op Gasthuisberg was echt mooi. Ik wil gewoon zeggen: Merci. Jullie zijn de beste en ik ga jullie missen. Maar jullie zitten natuurlijk niet te wachten op een melig tekstje hier, maar op een verslag van wat ik voorbije week al heb mogen beleven.
Vertrek op Gasthuisberg.
Eerst en vooral een ode aan het Duitse fietsroutenetwerk en aan Duitsland in het algemeen. Wat een prachtige route heb ik al afgelegd. Mooie wegen en landschappen, niet ver van huis. Voor iedereen die nog graag eens een weekendje weg wil in een rustig stukje natuur, trek richting Eifel of Saarland. Echte aanraders! Nog dichter bij huis was het al verrassend aangenaam fietsen in fietsparadijs Limburg.
Naast beginnend blogger ben ik ook beginnend ‘biketraveller’ (bestaat er eigenlijk een leuk Nederlands woord voor deze term?). Beginnersfouten horen hier natuurlijk bij. Zowizo heb ik te veel bagage bij. Wat ik juist kan achterlaten, ben ik nog aan het uitzoeken. Genoeg eten binnensteken op een dag en op tijd stoppen met fietsen is ook nog een leerproces (alle tips welkom!). De grootste fout was de tube Neo-Cutigenol inpakken bij de EHBO en niet direct bereikbaar bij de toiletzak. Ik weet niet hoe het zit met reclame maken voor een bepaald product op mijn blog, maar voor diegenen die het nog niet zouden kennen: Neo-Cutigenol is écht een onmisbaar product als fietser. Als je ooit op fietsvakantie gaat, zorgt dat dat het eerste is dat je inpakt. Uw kont zal je dankbaar zijn.
Het is wat wennen aan de nieuwe manier van leven, maar eigenlijk een heel simpel leven. Trappen, eten, drinken, slapen. Genieten maar af en toe ook afzien. Eens gelanceerd met deze tank van een fiets vlieg ik vooruit op het vlakke, maar klimmen is echt een ander paar mouwen. Na de eerste hellingen bedwongen te hebben, kijk ik toch met een bang hartje uit naar de eerste Alpencols. Cols gaan dubbel zo lang duren als ik gewoon ben en het zal vooral een mentale beproeving worden. Natuurlijk ook dubbel zoveel genot van het uitzicht…!
Verschillende verwachtingen zijn de eerste week ook alvast ingelost. Op dag twee ontmoette ik Martijn. Hij was net vertrokken naar Rome met de fiets, en had vorig jaar al naar Marakesh gefietst. Leuk om zo vroeg op mijn avontuur al andere fietsers te ontmoeten. In Duitsland werd ik ook al geïnteresseerd aangesproken en andere fietsers zeggen vriendelijk goeiedag. Een opgestoken duim van een Nederlandse wielertoerist maakte ook mijn dag. Zet jezelf op een trekkingfiets en je lijkt in een totaal andere wereld terecht te komen.
Martijn, op weg naar Rome.
Ik heb het gevoel dat ik een week tijd al zoveel heb meegemaakt dat ik kan blijven schrijven. Maar enkele beelden zeggen vaak meer dan woorden.
I also got some ‘complaints’ that my blog is not written in English (or written in ‘funny Deutsch’ as some people call Dutch). I’m going to see how to deal with that in the future. For now, I will just give a short English summary of my post. Google translate can always help you if you want to know more details:
- Germany is a beautiful country.
- My bike is heavy.
- I met already a fellow biketraveller.
- I am moving extremely slowly when it goes uphill.
- My legs already hurt.
- My ass also hurts.
- Camping in the wild is awesome.
- Weather is great and I am enjoying myself.
- German beers are not that bad.
- Looking forward to ride through the Black Forest!
Special thanks to Iulia and Kyle for having me in Kaiserslautern. Veel dank ook aan Jan en Nel. Het was geweldig jullie terug te zien!
Nacho on a bike 